خورشید عالم تاب

عاشق همیشه پر شده از اتفاق ها

حاج امیر! بیا کپسولت را رنگ کن. خیلی رنگ پریده است. دنیای امروزی دنیای رنگ های تازه است. همه چیز باید مدرن و شیک باشد. رنگ صورتی آرامش بخش است. آخر تو بعد از شب نخوابی های شب عملیات به آرامش نیاز داری! نه نه! حاج امیر کپسولت را رنگ قهوه ای بزن! بگذار رنگ پوکه های بمب های  شیمیایی باشد تا همه بفهمند که مریضی تو از کجا آب می خورد. شاید هم رنگ قهوه ای کپسول تو مرا یاد رنگ خاکریز های جبهه بیاندازد تا یادم بماند هنوز جنگ تمام نشده است.

حاج امیر وبلاگ نویس! هنوز تو می جنگی. یک جنگ در فضای مجازی و یک جنگ با این بیماری لعنتی.  بیا رنگ کپسولت را آبی کن! تا آب سردی باشد بر تمام داغ هایت.

رنگ سبز هم ایده خوبی است. چون دل تو سبز است. بیا این کپسول را سبز کن تا دشمن خیال نکند توانسته است تو و ریه هایت را به خاک سیاه بنشاند. البته این گلدان را خوب جایی گذاشته ای. اما حیف بدنه چوبی آن کمی از کپسول کوچکتر است. ولی مهم نیست. همین که این گلدان می گوید حاج امیر پژمرده نیست برای خودش کلی پیام و مفهوم دارد.

راستی رنگ سرخ هم خوب است. اینجوری مد است. دخترها هم برای اینکه نشان دهند عاشق هستند لب هایشان را سرخ می کنند. تو هم کپسولت را سرخ کن تا دوستان بدانند عاشق امام و اسلام و میهن بوده ای که رفته ای جبهه. همه اش را سرخ کن تا روی سرخی لب های عروسک های خیابانی کم شود. آری بسیجی کم نمی آورد.

ببخشید حاج امیر فضولی کردم. شما هرجور مختارید می توانید این کپسول را رنگ کنید. فقط نگذارید این کپسول رنگ بیمارستان به خودش بگیرد.