این در شان یک روحانی نیست که منتقدین خود را عده ای بی سواد و اندک که از طرف یک عده اندک دیگر تغذیه می شوند، قلمداد کند. این یک انگ نارواست که بجای تخریب منتقدین جناب آقای رئیس جمهور را تخریب می کند. احترام گذاشتن به نظرات منتقدین منجر به سازندگی و تعالی بشر است. آن هم انتقادهایی که سازنده است.
در جریان مذاکره با آمریکا دیدیم که کارشناسان اعتراض کردند، وبلاگ نویس ها انتقاد کردند و جو مناسبی شکل نگرفت و نظر رهبری هم همین بود که "برخی از اتفاقاتی که در نیویورک رخ داد مد نظر ما نبود". چطور وقتی همه مخالفت می کنند و این قبیل کارها را اشتباه می دانند شما می گویید "دستاورد بزرگ" ؟؟؟
آیا در جریان مذاکرات ژنو آنچیزی که از دست دادیم با چیزی که گرفتیم برابری می کرد؟؟؟ جناب آقای رئیس جمهور لطفا نگویید که ما از جنگ جلوگیری کردیم چرا که به دلایل مختلف سیاسی، نظامی، استراتژیکی و اقتصادی آمریکا در توان خود نمی بیند که با ایران بجنگد. آنچیزی هم که به عنوان رفع تحریم مطرح شد اندکی بود از دریا آن هم به صورت قسطی. به اضافه اینکه تمام قسط اول صرف طلب های غربی ها از ایران شد. حتی یک ریال آن به داخل کشور نیامد.
پس این چه منطقی است که کسی منتقدین خود را عده ای اندک و بی سواد قلمداد کند؟
آنقدر ابعاد این قضیه عمیق است که طرفداران آقای روحانی هم از این شروع سرخورده شده اند.
آقای رئیس جمهور! به دانشگاهیان گله می کنی که چرا سکوت کرده اند!!! قطعا اگر جای دفاعی بود همین عزیزان دانشگاهی در دفاع از دولتمردان پیشگام بودند. لکن این یک سکوت معنا دار است.
پانوشت:
1- شعر: دار و ندار هسته ای.
2- شعر: خضر دوران جناب روحانی.
3- یه ضرب المثل چینیه که میگه: در دهن مردم رو میشه بست ولی در دهن دانشگاهیان را هرگز.