گزارش تحلیلی شریف‌نیوز از ساخت خانقاه فرقه ذهبیه احمدیه در دزفول

گفتگوها بر سر پیامدهای احداث خانقاه دراویش فرقه ذهبیه احمدیه در دزفول ادامه دارد.
سران فرقه ذهبیه پس از آن كه با واكنش جدی مخالفان رو به رو شدند، اكنون خواهان تغییر كاربری و نام خانقاه احمدیه به حسینیه احمدیه هستند، اما مخالفان فرقه ذهبیه احمدیه این مساله را «یك فریب و تاكتیكی برای فرار به جلو» برای رهایی از موج گسترده مخالفت ها می‌دانند، نه «نشانه از صداقت و یا تواضع سران فرقه ذهبیه در برابر موج نگرانی مردم».
پیش از این در سال 1378 وقتی كه این فرقه شروع به ساخت خانقاهی بزرگ در مدخل شهرستان دزفول نمود، اعتراض آیت‌الله محسن اراكی، یكی از نمایندگان استان خوزستان در مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه سابق دزفول، و درویش زاده، نماینده وقت مردم دزفول در مجلس شورای اسلامی، موجب شد كه شهرداری دزفول پروانه ساخت این خانقاه را لغو نماید و بدین ترتیب ساختمان آن توسط شهرداری تخریب گردید. در پی این اقدام شهرداری، متولیان خانقاه در سال 1378 با بهره گیری از توان مالی گسترده خود و به كارگیری وكلای متعدد و با استفاده از تغییرات ایجاد شده در تركیب اعضای شورای شهر و مدیران شهرداری این شهر توانستند حكم دیوان عدالت اداری را در محكومیت شهرداری دزفول اخذ كنند و سپس پروانه ساخت خانقاه را در آبان ماه 1383 دوباره اخذ نمایند.
این در حالی بود كه سران فرقه ذهبیه احمدیه با صرف هزینه‌های چند میلیارد تومانی در امور عام المنفعه و خیریه توانستند در این مدت وجهه عمومی خود را نزد مردم بازسازی كنند. گفتنی است دو تن از حامیان مالی این فرقه به نام‌های احمد افشار (صاحب شركت چای احمد در انگلستان) و دكتر عبدالمجید گنجویان (فراماسونر عضو لژ پهلوی و قطب فرقه ذهبیه احمدیه كه پس از پیروزی انقلاب اسلامی تا كنون در انگلستان به سر می‌برد) با بهره گیری از گرایش سیاسی مدیران محلی این شهرستان و وابستگی آن‌ها به حزب مشاركت توانستند نفوذ خود را در منطقه گسترش دهند.
در همین راستا هفته‌نامه «رسانه جنوب»، چاپ اهواز، با درج گزارشی تحت عنوان «ما را به كجا می‌برند؟» در شماره 40 مورخ چهارشنبه 26 اسفند 1383 نوشت:
«دراویش ذهبیه به دنبال شرایطی كه پس از حاكمیت اصلاح طلبان دوم خرداد پیش آمد، عرصه را برای تعامل با بخش‌هایی از حاكمیت مناسب دیدند. این بخش از حاكمیت ضرورتا بخش سكولار و غیر معتقد به حكومت دینی بوده است كه علی‌رغم حضور در حاكمیت، برای استحاله آن تلاش و جدیت داشته‌اند. سران فرقه ذهبیه با پشتوانه عظیم مالی كه عقبه آن به سران متمول ساكن در انگلستان می‌رسد، توانسته‌اند با حمایت برخی مسئولان اداری و حكومتی، در طول سالیان اخیر در ساختار برخی از نهادهای عام‌المنفعه وارد شده و با لابی نیروهای مشاركت و از طریق نهادهایی چون آموزش و پرورش، آموزش عالی و ... به شهرتی كه دست‌مایه كارهای آینده آن‌هاست، برسند و در واقع به دنبال عدم موفقیت لایه افراطی جریان دوم خرداد در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا و مجلس هفتم و از دست دادن بدنه اجتماعی خود، به دنبال نفوذ در تشكل‌های غیر دولتی برای بازسازی خود بود و فرقه دراویش ذهبیه یك تشكل مطلوب و آماده برای پذیرش چنین تحولی بود ...»
از جمله اقدامات تامل برانگیز چند سال اخیر می‌توان به موارد ذیل اشاره كرد:
ـ تغییر نام دبستان شهید فهمیده به دبستان افشار.
ـ برجسته‌سازی نام احمد افشار در جشنواره خیرین مدرسه‌ساز خوزستان توسط دبیر حزب مشاركت، شاخه دزفول.
ـ تلاش برای احداث و نام‌گذاری یكی از میادین شهر به نام احمد افشار و نصب مجسمه وی در این میدان.
در همین راستا جمعی از بزرگان مذهبی این شهر، در نامه‌ای به آیت‌الله بهجت خواستار اعلام نظر وی شدند كه نظر ایشان به این شرح اعلام شد:
«باسمه تعالی ـ هر چه سبب تفرقه در بین مسلمان‌ها باشد، جایز نیست و آن چه در اسلام معروف است همان مساجد و حسینیه‌ها و امثال آن‌هاست و هر عنوانی كه سبب تشكیل حزب و گروهی شود كه مولد فرقه‌ای از 72 فرقه شود، باطل است و تاسیس و ترویج آن جایز نیست؛ والله اعلم ـ دفتر حضرت آیت‌الله العظمی بهجت»
همچنین مشابه این نظر از سوی آیت‌الله سید علی شفیعی، ساكن اهواز، ابراز گردید.
همزمان با انتشار نظر فقها، جمعی از مردم دزفول با ارسال نامه‌ای به رییس قوه قضاییه خواستار «جلوگیری از عملیات ساختمانی خانقاه كه تحت عنوان حسینیه احمدیه در این شهر در حال احداث است» شدند.
نویسندگان نامه ضمن تقدیر از عملكرد امام جمعه سابق این شهر در لغو پروانه ساخت خانقاه در سال 1378، از رییس قوه قضاییه خواستند كه به «منابع مالی پایان‌ناپذیر و مشكوك این فرقه» رسیدگی شود و همچنین خواستند كه «به دادستان محترم دزفول تذكر داده شود به جای ایستادگی در برابر اراده مردم شریف و شریعتمدار دزفول، برای ریشه‌كن كردن این مساله اقدامات لازم را به عمل آورد».