خورشید عالم تاب

من یک رئیس جمهور مذهبی می خواهم

همانطور که در قسمت قبل گفتم. توانایی اجرا و انجام امورات کشوری که در قانون اساسی در حدود اختیارات رئیس جمهوری بدان اشاره شده است ملاک مهمی برای بنده است. بعد از این من به کسی رای می دهم که یک انسان مذهبی و دینی باشد و به اسلام و شرعی که در مذهب جعفری آمده است پایبند و مقید باشد.

همانطور که شنیده ایم "الناس علی دین ملوکهم" یعنی مردم بر دین پادشاهان یا همان مدیران خود هستند. اگر یک رئیس جمهور در قید و بند شرع نباشد نخواهد توانست بر اساس دستورات اسلام جامعه اسلامی ایران را مدیریت کند. اینگونه می شود که جامعه به سمت بی دینی و زوال هویتی پیش می رود. حجاب های حیا دریده می شود و فساد سرتاسر جامعه را دربر می گیرد. جامعه فاسد بستر مناسبی برای ترقی و رشد انسان ها ندارد. در این باره تاریخ ایران درس های عبرت آموز فراوانی را در خود ثبت کرده است. ان زمانی که پادشاهان ایران دچار هوای نفس و شهوترانی شده اند از امورات مملکتی غافل شده اند و این خود سرآغاز افول قدرت بلامنازع ایران شده است. لکن در حال حاضر اگر هرکدام از نامزدهای ریاست جمهوری به دین اسلام مقید نباشد در فیلتر تایید صلاحیت ها گیر می کند. اما این دلیل نمی شود تا ما بهترین را انتخاب نکنیم.

درست است که همه از کف شرایط تایید صلاحیت برخوردارند. لکن من به کسی رای می دهم که از نظر تقید دینی از همه بهتر باشد. حال بیایید فکر کنیم آیا مشایی مقیدتر است یا قالیباف؟ شاید بین قالیباف و محسن رضایی یا حداد عادل  و متکی به سختی بشود فهمید که کدام یک مقیدتر است. اما ملاک تقید فقط یکی از ملاک های انتخاب است.

به نظر میرسد برخی از کاندیدها بیشتر شعار دین می دهند اما در عمل هیچ گونه تمسکی به دین ندارند. از جمله اینکه برخی کاندیدها در روابط بین الملل و دیپلماتیک با دشمنان اسلام دستورات قرآن و راهنمایی های ائمه اطهار را ندیده می گیرند و اصلا بدان ها توجه نمی کنند. به طور مثال خاتمی (اصلاحات) با دشمنان ایران با بهانه روابط دیپلماتیک سیاسی ارتباطات دوستانه برقرار می کرد و از اعتبار و آبروی ایران در این راستا هزینه می کرد تا جایی که ایران به خاطر این نوع دیپلماسی از حقوق مسلم خود (غنی سازی اورانیوم در راستای اهداف علمی) محروم شد. این جدای این است که خاتمی در کشورهای بیگانه به بهانه تبعیت از قانون انها با زن ها و دخترهای جوان دست می داد و انها را لمس می کرد. این همان کاری است که شرع اسلام آن را نهی کرده و حرام دانسته است. این درحالی است که خانمی یک روحانی بود.