امروز که بعد از 2 روز برگشته بودم خوابگاه ساعت 10 شب بود که با شنیدن صداهایی عصبانی، ناراحت و نگران شدم. وای خدا نکند که دوباره ماجراهای پارسال تکرار شود. الله اکبر های ساعت 10 خاطره ی بدی را برایمان مجسم می کند. مرگ بر دیکتاتور هایشان خبر از افکار پلید و شوم می آورد.

پس این حقیقت دارد که وقتی خدا می خواهد کسی نادان باشد او هر روز نادان تر می شود. کاش همین دانشجو هایی که اینگونه از بالکن ها آویزان می شوند و ندای الله اکبر سر می دهند کمی به عاقبت کارشان فکر می کردند. بس است دیگر، چرا خجالت نمی کشید؟

واقعا حوصله ی عقب افتادن امتحانات را ندارم. خدایا خودت مارا یاری کن.

خدا آخر و عاقبت همه ی مارو ختم به خیر کنه