الان داشتم بعضی سایت ها رو می خوندم که در حال برنامه ریزی و آموزش برای برهم زدن آرامش راه پیمایی 22بهمن و ایجاد اغتشاش و نا امنی و . . . بودن. که دقیقا یاد یه خاطره از دوران دانشجویی افتادم که فک کنم خالی از لطف نباشه ولی قبلش از همه به خاطر این الفاظ عذر خواهی میکنم؛؛ چکار کنم دایره المعارف دانشجوییه و کاریش نمیشه کرد..

دیالوگ بچه ها بعد از یه امتحان سخت که احتمال افتادن بسیار زیاده...

(((اون از اول ترم که با  « دیوسی» این درس رو گرفتیم بعد تو طول ترم ساعت 7.30 با « دیوسی» باید سر کلاس حاضر میشدیم ؛ با « دیوسی» جزوه می نوشتیم حالا هم با « دیوسی» از دیشبه بیداریم با یه « دیوسی» دیگه امتحان دادیم حالا باید بریم به ««« استاد»»»» با ««هزار»»   « دیوسی» بگیم که نمرات رو ببره روی نمودار شاید قبول شیم...

به قول شاهد تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...

یه نکته:: باید 7.30 سر کلاس حاضر می شدیم یعنی ((( هر چی می خواهی از دانشجو بگیر خواب اول صبح رو نگیر)))

یه مطلب هم به اونایی که میخوان اعتراض کنن.. آقا یا خانم یعنی آدم حق نداره یاد خاطره های دانشجوییش بیوفته یعنی حتما باید یاد اون خاطره هایی بیوفتیم که شما اونا رو از لحاظ خودتون دوست دارید بابا بذارید یه کم تو یاد آوری خاطره آزاد باشیم مگه این چیزی غیر از دموکراسی نیست..

آآآآآآآآآآييییییییییییییییی آزادی......

 آآآآآآآآآآييییییییییییییییی دموکراسی...

آآآآآآآآآآييییییییییییییییی حقوق بشر...

آآآآآآآآآآييییییییییییییییی واژه های آلت دست زیبای دیگه مثل آشتی ملی ؛ وحدت ؛حکمیت ؛ عدالت ؛اعتدال ؛ قانون اساسی بدبخت و بیچاره و مظلوم؛ راه امام ؛ راه شهدا  البته تا وقتی به سود یه عده ی خاصه و اگر نبود واویلا. . . . .

واقعا از محضر دوستان عذر می خوام ولی واقعیاتیه که باید گفته شه آخه . .