عظمت و مقام امام حسین.ع. به قدری والاست که در جای جای تفسیر آیات قرآن مجید روایات فراوانی که به حد اعجاب میرسد در شان آن بزرگوار به چشم میخورد.از جمله در تفسیر آیه شریفه ((و علم آدم الاسما کلها ثم عرضهم علی الملائکه))(سوره بقره -آیه ۳۳)چنین آمده است :خداوند دارای اسما حسنی میباشد که حسن و حسین از آنها اشتقاق یافته اند ودر حدیث دیگر آورده که حضرت امام صادق .ع. فرمودند:اسم هایی که خداوند به آدم آموخت نامهای حجت های خدا بود که ارواح آنان را به ملائکه عرضه داشت و فرمود:اگر راست میگویید نامهای آنان را برشمرید .زیرا آنان به خلافت روی زمین سزاوارترند تا تسبیح و تقدیس شما فرشته ها...و وقتی آدم آن نامهای زیبا را به فرشته ها معرفی کرد فهمیدند که به خلیفه اللهی روی زمین اولی و احق هستند.سپس خداوند ارواح حجت های خود را از دیدگان آنان محو کرد و فرمود :ولایت و محبت آنان را داشته باشید....(تفسیر نور الثقلین-ذیل آیه)

در تفسیر آیه (فتلقی آدم من ربه بکلمات) وارد شده است که خداوند را به حق ۵ نور مقدس یعنی  محمد .علی.فاطمه.حسن و حسین (علیهم السلام)قسم داد.خداوند توبه او را پذیرفت....تا اینکه گفت:و بحق الحسن و الحسین سبطی نبیک الا تبت علی و رحمتی:یعنی به حق حسن و حسین دو سبط پیامبرت که توبه مرا بپذیری و مرا مورد رحمت قرار دهی