با همه قهرم ولیکن با عمویم بیشتر
محرم که می شود دل غرق ماتم می شود. بوی اسپند و گلاب آدم را می برد توی تکیه و خیمه گاه عشق. دوباره پیرهن مشکی و عزای حسین (ع). آه ای خدای من! دلم هوای سینه زنی کرده است. این صدای تپش قلبم نیست، در حسینیه دل سینه زنی است. شعر زیر را تقدیم می کنم به همه دوستان و دلسوختگان و عزاداران حسینی. آجرک الله یا بقیه الله. آقا جان سرت سلامت. نمی دانم شاعرش کیست ولی از وبلاگ ساندیس خور نظام برداشته ام که لینکش را در زیر می آورم.
گوش کن تا حرفهایم را بگویم بیشتر
گیسوان غرق خونت را ببویم بیشتر
در بیابان بودم و ...
+ نوشته شده در جمعه دوم آبان ۱۳۹۳ ساعت 7:43 توسط مجید فضیلت
|
حضور در جلسه های شعر همیشه باعث شده تا چشمه های طبع من باز شود. دیشب هم که در یک جلسه شب شعر حضور یافتم درنهایت منجر به ترواش شعر زیر گردید که بی مناسبت به انقلاب اسلامی و اتفاقات اخیر نیست. به همین خاطر این شعر را برای عزیزان به اشتراک می گذارم تا با نقدهای خود شعر ما را به تعالی برسانند.
این علی بن حسین بن علی، حیدر نیست
اگر
اشتباه نکنم سال 85 بود. ایام فاطمیه. با حمید (مجری تلویزیون شبکه اشراق)
و فرزاد رفتیم منزل حاج ولی الله کلامی. ایام امتحانات هم بود. آدم توی
ایام امتحانات دستش به هر کاری میره الا درس و مشق. حداقلش من اینطوریم.
وقتی بحث امتحان و سوال و جواب پیش میاد. روح سرکش من 
مقدمه: